Tüm sıkıntılar bir arayış bir boşluk sebebiyle oluşuyor.
Bu boşluklar keşfedilememiş, aranılan şey bulunamamış yada belirlenememiş ki bu tip kaçaklar veya arızalar meydana geliyor.
Bu içsel duygular tam anlamıyla aradığına kavuşmuş olsaydı asla bu arızalar meydana gelmezdi..!
Her ne kadar içses bizi doğruya çağırsada biz o sesi bir yabancı gibi kabul ediyoruz. Hatta kimisi o sesi düşman gibi algılayıp onu duymamak adına alkolik oluyor yada herhangi bir şeyle beynini uyuşturuyor.
Vicdan ve akıl denilen en iyi iki dostumuz her yanlışı iyi bilir hatta yaratanımızı dahi çok iyi tanır. Onları iyi kullanmak lazım. Akıl has dosttur..!
Ömrünü feda etmiş nicesi bu mevzuları ciltler halinde açıklamış ama anlayanlar (anladığını düşünenler) dahi bunu tam ve hakiki manâda anlayamamıştır. Zaten bu anlayanların (anladığını düşünenler demiştik) çoğu uygulamaya geldiğinde sınıfta kalacaktır. Ne yazık ki bu ezbercilerin çoğunun hazin sonu defalarca gözlemlenmiştir...
Ne yapmalı diye düşünenler yada sorgulayanlar olabilir, sorgulasınlar da kesinlikle..!
Herşey bir şeyin gölgesidir o gölgesi olan şey keşfedilmeden bu işler çözülemez. Herkesin kendi içinde bir mağarası vardır. Orayı bulmalı ve orada bulduğuyla iyi bir tanış vermelidir...
- Sen nesin, ben neyim?
- Sen kimsin, ben kimim?
- Can nedir, canlılık nedir?
- Yaşam nedir, hayat nedir?
- Neyle canlandım, neyle öleceğim?
Canlanmak yalnızca bir bedene girmekle olmadığı gibi ölüm de yalnızca bedenden ayrılmak değildir. Mesela beyin ölümü var, duygu ölümü var, herhangi bir uzvun hissini (sinir kopması, kesilmesi vb.) kaybetmesi ile kısmi ölüm var, en kötüsüne gelirsek kalbi ölüm var (kalp durması değil) daha örnek çok ama anlaşılmıştır diyelim...
Bir selam edelim iki de kelâm edelim dedik. Bir sonraki yazımızda görüşmek ümidiyle. Efendim saygılar, sevgiler, esenlikler bizden olsun...
