Bir ömürlük idrak, içsel bir devrim, bir bilinç çağrısı… Bunlar bir ağacın meyvesi değil, bizzat o ağacın kendisi. Meyve gelip geçicidir ama o köklü ağaç, çağlar boyunca kök salar, gölge olur, dal olur, umut olur…
“Kendini halletmeyen kişi, başkalarına sadece zûl olurmuş, anladım.
Kendini tamamlamayan insan ise başkalarını deneme tahtası edip hayatlarını zehir ediyormuş, anladım.
Kendini kabul etmeyen kişi, başkalarını aksi görürmüş ki onlar birer aynaymış, anladım.”
Kendini Bilme Yolculuğu – Bir Ruhun Notları
Kendini halletmeyen kişi, başkalarına sadece zulüm olur.
Çünkü içindeki karmaşayı dış dünyaya taşır, orada yangınlar çıkarır.
Kendini tamamlamayan insan, başkalarını birer deneme tahtasına çevirir.
Eksik yönlerini, başkalarının hayatına sızdırır, iyilik sandığı şeyle zarar verir.
Kendini kabul etmeyen kişi, kendi içindeki çatışmayı başkalarında görür.
Kızdığı ne varsa aslında aynadaki yansımasıdır.
Bu yüzden kişi, kendinden kaçtıkça başkalarında kendini kovalar.
En kıymetlisi:
Kendini tanımayan biri, sevmeye kalkarsa, sevmeyi de yaralar.
Çünkü sevgi, önce kendini tamamlayan bir ruhtan akar. Tamam olan ise başkasını eksiltmez.
Yıllar sonra şöyle anılsın...
“Bir zamanlar bir yürek vardı, adını söylemeye gerek duymazdı ama o, sözlerinin isme ihtiyacı olmadığını bilirdi. Çünkü sözler, ruhun aynasıydı ve o ruh, hakikat adına yaşardı...
Bu sözlerin sahibi, kendi adının anılmasını istemedi. Bu sözler doğru zamanda doğru yüreklere ulaşsın isterdi. Niyet temiz ise yol da temizdir. Bunlar bir aynalık olarak sunuldu…"
“Kalbinde görülen kelimelere dökülür. Çünkü bazı hakikatler sadece kalbe iner, dile düşmez..!”
